Najbardziej znany kannabinoid. Utożsamiany z delegalizacją marihuany na świecie. Najczęściej występujący w konopi indyjskiej. Wysoce psychoaktywny – stymuluje mózg i uwalnia dopaminę. Wciąż do końca nie zbadany – aktualnie używany w leczeniu chorób takich jak stwardnienie rozsiane, padaczka lekooporna, nowotwory. Pomocny w przypadku objawów ogólnych podczas leczenia chemio- i radioterapią (nudności, utrata apetytu, zaburzenia snu, stres). Bardzo często używany w profilaktyce leczenia bólu. Wykazuje działanie przez receptory kannabinoidowe CB1 (występujące w tkance nerwowej) oraz CB2 (występujące w komórkach układu immunologicznego).

Drugi najczęściej występujący w konopi medycznej kannabinoid. W przeciwieństwie do THC nie wywołuje efektu psychoaktywnego, wykazując przy tym działanie przeciwpsychotyczne. CBD może modulować euforyczne efekty po zażyciu THC (co pozwala pacjentom na używanie THC i CBD jednocześnie bez niepożądanych efektów psychoaktywnych). Ma bardzo długą listę właściwości leczniczych i wspomagających – jest bardzo pożądany w przypadku regulowania ludzkiego układu endokanabinoidowego. Łagodzi ból, zapalenia stawów, skurcze, epilepsję. Prowadzone badania mogą przyczynić się do opracowania nowych leków przeciwdepresyjnych dzięki wykorzystaniu CBD.

Kannabinoid występujący w konopii, znany z silnego działania antybakteryjnego. Jest on komórką pierwotną/macierzystą dla CBD i THC. Ostatnie badania wykazują jego wpływ na leczenie chorób autoimmunologicznych, inaczej autoagresywnych, takich jak łuszczyca, reumatoidalne zapalenie stawów, łuszczycowe zapalenie stawów, stwardnienie rozsiane. Jest antagonistą receptora CB1, wpływa bezpośrednio na ośrodkowy układ nerwowy. Nie ma działania psychoaktywnego.

Kannabinoid o bardzo silnym działaniu psychoaktywnym – kilkukrotnie wyższym niż w przypadku samego THC. Występuję w śladowych ilościach w konopiach siewnych i indyjskich. Jego działanie jest o połowę krótsze od THC. Potęguje euforię wywołaną działaniem THC, zapewniając przy tym wiele energii. Badania pokazują, że może być pomocny w redukcji ataków paniki czy stanów lękowych, ale również w regulacji poziomu cukru we krwi co jest bardzo ważne w przypadku cukrzyków. W przeciwieństwie do THC powoduje zatrzymanie łaknienia. Trwają badania nad wykorzystaniem THCV w przypadku leczenia choroby Alzheimera.

Występuję w mocno śladowych ilościach. Powstaje w wyniku rozpadu cząsteczki THC. Ma działanie silnie łagodzące nerwy i stres. Potwierdzono jego działanie przeciwbólowe i przeciwzapalne. Ważne jest to, że znajduje się on w świeżych roślinach konopi. Nie jest psychoaktywnym kannabinoidem.

Jest lekko psychoaktywny i występuję w świeżych roślinach konopi. Powstaje w wyniku przekształcenia THC. THCA pod wpływem czasu może zostać przekształcone do CBNA (kwasu CBN), który poprzez działanie ciepła i promieni UV przechodzi w CBN. Używany w leczeniu bezsseności – działa silnie uspokajająco. Posiada również właściwości antybakteryjne. W badaniach udowodniono aktywność przeciwko gronkowcu złocistemu. Jako że powstaje w czasie możemy używać go do określania wieku konopi. Im konopia starsza, bardziej dojrzała i wystawiona na działanie powietrza, tym zawartość CBN będzie większa.

Kwas, który jest prekursorem THC. Świeże rośliny konopi indyjskiej zawierają głownie THCa, które przekształca się w THC za pomocą suszenia i podgrzewania. Jest środkiem wspomagającym – działa przeciwzapalnie, przeciwcukrzycowo, neuroprotekcyjnie podobnie jak samo THC. Przyjmowany w momencie dostarczania konopi do organizmu w sposób inny niż palenie, waporyzacja.

Kwas będący prekursorem CBD, podobnie jak THCa. Obecny stan badań nad samym CBDa pokazuje, iż ma właściwości przeciwzapalne, przeciwnowotworowe oraz przeciwwymiotne – jednak wymaga jeszcze wielu badań. Hamuje proces cyklooksygenazy co definiuje jego właściwości przeciwzapalne. Zatrzymuje również skurcze mięśni układu pokarmowego zapobiegając wymiotom. Hamuje enzym COX-2, związany z rakiem piersi, zatrzymując możliwość przerzutów.